WIRAYAT JATI

www.alangalangkuAmitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir 1

www.alangalangkumitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir

Anênggih punika pituduh ingkang sanyata, anggêlarakên dunung lan

pangkating kawruh kasampurnan, winiwih saking pamêjangipun para

wicaksana ing Nungsa Jawi, karsa ambuka pitêdah kasajatining kawruh

kasampurnan, tutuladhan saking Kitab Tasawuf, panggêlaring wêjangan

wau thukul saking kawêningan raosing panggalih, inggih cipta sasmitaning

Pangeran, rinilan ambuka wêdharing pangandikaning Pangeran dhatêng N.

Musa, Kalamolah, ingkang suraosipun makatên: Ing sabênêr-bênêre

manungsa iku kanyatahaning Pangeran, lan Pangeran iku mung sawiji.

Pangandikaning Pangeran ingkang makatên wau, inggih punika ingkang

kawêdharakên dening para gurunadi dhatêng para ingkang sami katarimah

puruitanipun. Dene wontên kawruh wau, lajêng kadhapuk 8 papangkatan,

sarta pamêjanganipun sarana kawisikakên ing talingan kiwa. Mangêrtosipun

asung pêpengêt bilih wêdharing kawruh kasampurnan, punika botên

kenging kawêjangakên dhatêng sok tiyanga, dene kengingipun

kawêjangakên, namung dhatêng tiyang ingkang sampun pinaringan ilhaming

Pangeran, têgêsipun tiyang ingkang sampun tinarbuka papadhanging budi

pangangên-angênipun (ciptanipun).

Awit saking punika, pramila ingkang sami kasdu maos sêrat punika

sayuginipun sinêmbuha nunuwun ing Pangeran, murih tinarbuka ciptaning

sagêd anampeni saha angêcupi suraosing wejangan punika, awit

suraosipun pancen kapara nyata yen saklangkung gawat. Mila

kasêmbadanipun sagêd angêcupi punapa suraosing wêjangan punika,

inggih muhung dumunung ing ndalêm raosing cipta kemawon. Mila inggih

www.alangalangkuAmitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir 2

www.alangalangkumitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir

botên kenging kangge wiraosan kaliyan tiyang ingkang dereng nunggil raos,

inggih ingkang dereng kêparêng angsal ilhaming Pangeran. Hewa dene

sanadyana kangge wiraosing kaliyan tiyang ingkang dereng nunggil raos,

wêdaling pangandika ugi mawia dudugi lan pramayogi, mangêrtosipun

kêdah angen mangsa lan êmpan papan saha sinamun ing lulungidaning

basa.

Mênggah wontêning wêwêjangan 8 pangkat wau, kados ing ngandhap

punika:

I. 1. Wêwêjangan ingkang rumiyin, dipun wastani: pitêdahan wahananing

Pangeran, sasadan pangandikanipun Pangeran dhatêng N.

Mohammad s.a.w. Makatên pangandikanipun: Sajatine ora ana apaapa,

awit duk maksih awang-uwung durung ana sawiji-wiji, kang ana

dhihin iku ingsun, ora ana Pangeran anging ingsun sajatine kang urip

luwih suci, anartani warna aran lan pakartiningsun (dat, sipat, asma,

afngal).

2. Mênggah dunungipun makatên: kang binasakake angandika ora ana

Pangeran anging ingsun, sajatine urip kang luwih suci, sajatosipun

inggih gêsang kita punika rinasuk dening Pangeran kita, mênggahing

warna nama lan pakarti kita, punika sadaya saking purbawisesaning

Pangeran kita, inggih kang sinuksma, têtêp tintêtêpan, inggih kang

misesa, inggih kang manuksma, umpami surya lan sunaripun, mabên

lan manisipun, sayêkti botên sagêd den pisaha.

II. 1. Wêwêjangan ingkang kaping kalih, dipun wastani: Pambuka

kahananing Pangeran, pamêjangipun amarahakên papangkatan

adêging gêsang kita dumunung ing dalêm 7 kahanan, sasadan

pangandikanipun Pangeran dhatêng N. Mohammad s.a.w. Makatên

pangandikanipun: Satuhune ingsun Pangeran sajati, lan kawasan

anitahakên sawiji-wiji, dadi padha sanalika saka karsa lan

pêpêsteningsun, ing kono kanyatahane gumêlaring karsa lan

pakartiningsun, kang dadi pratandha.

2. Kang dhihin, ingsun gumana ing dalêm awang-uwung kang tanpa

wiwitan tanpa wêkasan, iya iku alam ingsun kang maksih piningit.

3. Kapindho, ingsun anganakake cahya minangka panuksmaningsun

dumunung ana ing alam pasênêdaningsun.

www.alangalangkuAmitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir 3

www.alangalangkumitir.wordpress.com

Oleh : Mas Kumitir

4. Kaping têlu, ingsun anganakake wawayangan minangka panuksma lan

dadi rahsaningsun, dumunung ana ing alam pambabaraning wiji.

5. Kaping pat, ingsun anganakake suksma minangka dadi pratandha

kauripaningsun, dumunung ana ing alaming gêtih.

6. Kaping lima, ingsun anganakake angên-angên kang uga dadi

warnaningsun, ana ing dalêm alam kang lagi kêna kaumpamaake

bae.

7. Kaping ênêm, ingsun anganakake budi, kang minangka kanyatahan

pêncaring angên-angên kang dumunung ana ing dalêm alaming

badan alus.

8. Kaping pitu, ingsun anggêlar warana kang minangka kakandhangan

sakabehing paserenaningsun. Kasêbut nêm prakara ing dhuwur mau

tumitah ana ing donya iya iku sajatining manungsa.